 |
Pytanie: Dla jakich wielkości oczyszczalni ścieków technologia suszenia słonecznego ist nadaje się najbardziej ?
Przerzucarka WendeWolf® została skonstruowana przede wszystkim z myślą o średnich oczyszczalniach ścieków o wielkości od ok. 5.000 do 75.000 RLM. Odpowiada to w przybliżeniu rocznej produkcji 400 do 3.600 ton mechanicznie odwodnionego osadu. Należy jednak zaznaczyć, że dzięki modułowej budowie nie ma jakichkolwiek technicznych przeszkód w przerobieniu większych ilości osadu. Jedynym ograniczeniem jest powierzchnia wolnego terenu, jaki może zostać przeznaczony pod zabudowę.
Pytanie: Co jest najbardziej charakterystycznym wyróżnikiem technologii WendeWolf® ?
W technologii IST suszony osad jest przewracany i jednocześnie transportowany wzdłuż suszarni. Każdy cykl oznacza przemieszczenie osadu w kierunku obrotów przerzucarki. Dzięki temu suszarnia pracuje w sposób ciągły. Świeży osad może być stale dowożony i przyjmowany z jednej strony tunelu, podczas gdy z przeciwległej wyrzucany jest wysuszony produkt. Bardzo ważne jest również, że dzięki wszechstronności przerzucarki nie ma potrzeby wprowadzania do wnętrza suszarni ładowarek kołowych, ani tym bardziej ręcznego wrzucania lub wyrzucania osadu z tunelu.
Pytanie: Jakie są wymagania w stosunku do osadów kierowanych do suszenia słonecznego ?
Przyjmuje się, że osady przed procesem suszenia powinny być mechanicznie odwodnione do poziomu ok. 20 % S.M., ale dzięki specjalnie skonstruowanym i opatentowanym nożom, w jakie może być dodatkowo wyposażona przerzucarka WendeWolf® przerabiać można osady o strukturze kleistej i o wyższych zawartościach wody.
Pytanie: Czy suszarnie słoneczne są uciążliwym źródłem emisji odorów ?
Każda suszarnia słoneczna musi na swój sposób emitować i emituje odory. Jest to fakt, którego nie da się pominąć. Ze względu jednak na fakt, że suszenie odbywa się na dużej powierzchni, a warstwa osadu jest cyklicznie przerzucana i dobrze napowietrzana, emisja odorów nie należy do uciążliwych. Podczas całego procesu suszenia stwarzane są optymalne warunki do rozwoju bakterii aerobowych co sprawia, że emitowane zapachy przypominają swoim charakterem kompost.
W pierwszym okresie pracy suszarni każdy Klient ma zagwarantowany stały kontakt z technologami IST t, których zadaniem jest pełna optymalizacja cyklów pracy przerzucarki zarówno pod względem emisji odorów, jak i stopnia suszenia. O ile odpowiednio ustalone reżimy technologiczne będą dotrzymywane w trakcie samodzielnej eksploatacji nie trzeba się obawiać kłopotów z emitowanymi odorami.
Na liście referencyjnej firmy IST-Anlagenbau GmbH. znajdują się obiekty pracujące w Niemczech, Austrii, Szwajcarii i Francji. W żadnym z tych krajów mimo ostrych norm nie wystąpiły, ani nie występują problemy z uciążliwą emisją odorów. W przeciwnym przypadku suszarnie te musiałyby zostać zamknięte.
Pytanie: Jak długo trwa suszenie ?
Ponieważ z każdego metra kwadratowego powierzchni można odparować jedynie ograniczoną ilość wody czas suszenia jest funkcją grubości warstwy osadu i warunków klimatycznych. Latem przy słonecznej pogodzie 10-centymetrowa warstwa osadu może zostać wysuszona w ciągu zaledwie 10 dni, podczas gdy w zimie ten sam osad zostanie jedynie częściowo przesuszony.
W trakcie opracowywania szczegółowych założeń technologicznych analizowane są dane meteorologiczne dotyczące miejsca, gdzie ma być budowana suszarnia oraz dzięki symulacji komputerowej wykonywane są wykresy ilości odparowywanej wody i osiąganych stopni wysuszenia osadu dla każdego miesiąca w roku.
Pytanie: Jak głęboko można wysuszyć osady ?
Stopień wysuszenia osadu jest przede wszystkim funkcją czasu. Przy odpowiednio długim okresie suszenia osady udaje się odparować nawet do 90 % S.M. W okresie zimowym efekty suszenia są oczywiście odpowiednio niższe.
Pytanie: Jakie stopnie osuszenia osadu można uzyskiwać przy stosunkowo niskich nakładach inwestycyjnych ?
Prędkość odparowania wody z osadu znacznie się obniża, gdy zawartość suchej masy w suszonym osadzie przekroczy 65 %. Stąd też rzadko, o ile nie jest to uzasadnione potrzebami dalszego zagospodarowania osadu, dalej prowadzi się proces.
Przykład:
Do suszenia kierowany jest osad o zawartości S.M. równej 25 %. Każda tona osadu zawiera zatem 750 kg wody i 250 kg suchej masy. Przy założeniu, że osad zostanie wysuszony do 65 % S.M. otrzymujemy: 250/0,65 = 384 kg. Jest to masa osadu po wysuszeniu, z czego 250 kg stanowi nadal sucha masa, a 134 kg woda. Oznacza to, że 616 kg, tj. ok. 82 % całkowitej ilości wody, jaka była pierwotnie zawarta w osadzie zostało odparowanych w trakcie suszenia. Jeżeli Inwestor zażąda głębszego osuszenia, np. do 85 % S.M. otrzymujemy odpowiednio: 250/0,85 = 294 kg, w czym 44 kg to woda.
Większe oczyszczalnie jak np. Glarnerland, Vesprem i Rzeszów eksploatują swoje suszarnie zachowując ten sam czas suszenia i uzyskując stopnie wysuszenia wahające się w pewnych granicach. Na taki system pracy zezwalają podpisane umowy z odbiorcą osadu, dopusczające pewne wahania w zawartości suchej masy w odbieranych osadach.
Pytanie: Jaką powierzchnię należy przewidzieć pod suszarnię słoneczną ?
Chcąc w przybliżeniu oszacować powierzchnię suszarni należy roczną ilość mechanicznie odwodnionego osadu przemnożyć przez współczynnik 1,5 m2, co odpowiada niezbędnej do wysuszenia 1 tony osadu w skali roku powierzchni, jaka musi zostać pokryta transparentnym materiałem. Wielkość ta uwzględnia niezbędny teren pod drogi dojazdowe do dowozu i odbioru osadów z suszarni.
Pytanie: W jaki sposób proces suszenia słonecznego można wspomagać dodatkowymi źródłami energii ?
Do intensyfikacji procesu suszenia można dodatkowo wykorzystywać inne źródła ciepła w postaci:
- podgrzewania podłoża (suszarnie w Murnau, Glarnerland, Ilawa i Myszkow)
- nawiewu ciepłego strumienia powietrza (suszarnie w Rzeszowie, Sargans, Vesprem, Miltenberg, Weil am Rhein i Riedlingen)
- promienników podczerwieni (suszarnia Vils)
Jako alternatywne źródła energii wykorzystuje się biogaz, ciepło odpadowe z generatorów prądu, pompy ciepła, itd.
Pytanie: Jak kształtują się koszty eksploatacyjne suszarni słonecznej ?
Bieżące koszty eksploatacji suszarni słonecznych w porównaniu z innymi metodami suszenia osadów kształtują się bardzo korzystnie. Zużycie energii elektrycznej wynosi w przybliżeniu 10 do 30 kWh na tonę odparowanej wody. Automatyczna praca i niewielkie wymagania przerzucarki w odniesieniu do bieżącej konserwacji pozwalają oszacować niezbędne zaangażowanie personelu obsługowego na poziomie 0,5 h/d. Są to jedyne nakłady, jakie muszą być ponoszone przy bieżącej eksploatacji.
|
